Hoe beleef ik mijn reis binnen het wijkteam Kralingen Crooswijk als het gaat over huiselijk geweld?

Naar aanleiding van mijn LinkdIn post heeft Yvette Westplate-Kevenaar mij gevraagd of ik deze post ook hier zou willen plaatsen. En dat was mij een groot genoegen.

In januari 2018 begon mijn reis binnen het wijkteam Kralingen-Crooswijk. Wat begon als een functie als volwassenenmedewerker, groeide uit tot mijn rol als huiselijk geweldspecialist — inmiddels al een aantal jaar.

Regelmatig krijg ik de vraag: “Suraya, wordt het niet eens tijd voor iets anders?” Mijn antwoord is: ja en nee.

Inmiddels heb ik enorm veel liefde voor mijn prachtige Kralingen-Crooswijk. Er is veel kwetsbaarheid, maar ook zoveel kracht. Iedere dag zetten wij ons in voor onze bewoners, met als doel hen weer toekomstperspectief te geven — en vooral: de veiligheid binnen het gezin te herstellen.

Loopt dat altijd soepel? Nee, zeker niet.
Sta ik soms voor hete vuren als het gaat om het maken van moeilijke beslissingen? Absoluut!
Sta ik hier alleen in? Nee!

En dit komt echt door mijn team.

In ons werk is samenwerking alles. Wij dragen dit werk samen. En in mijn team zorgen we ook voor elkaar. Er is steun, warmte, betrokkenheid en ja — ook gewoon gezelligheid. Als er iets gebeurt, staan mijn collega’s klaar om mij op te vangen. En als de veiligheid in het geding komt, staan mijn wijkteamleiders direct op om die veiligheid te waarborgen!

Zij gaan dan letterlijk vóór mij staan. Want in dit werk komt het helaas ook soms voor dat je eigen veiligheid als hulpverlener in het geding komt. Daar spreken we misschien nog te weinig over.

“Verwacht ik als huiselijk geweldspecialist dat in mijn traject van zes tot negen maanden het huiselijk geweld per direct stopt, als iemand al vijftien jaar in deze situatie zit?” Mijn antwoord: nee.

“Reken ik mensen af als ze tóch teruggaan naar een onveilige situatie?” Wederom: nee. 

Misschien denk je nu: “Doe jij je werk dan wel goed?”

Mijn visie is dat wij als hulpverleners realistisch en menselijk moeten blijven. We mogen niet verwachten dat iemand in enkele maanden een patroon doorbreekt waarin hij of zij al jaren gevangen zit. Verdiep je in het verhaal áchter de situatie. Huiselijk geweld is niet wie iemand is — het is een situatie waarin iemand leeft. En dat verschil is essentieel.

Wat is dan mijn doel?

Een zaadje planten. Een begin maken van bewustwording: dat niemand geweld verdient — ongeacht wie je bent of waar je vandaan komt. Ik bied een luisterend oor zonder oordeel, en werk tegelijkertijd aan de veiligheid. Want hoe veiliger iemand zich voelt, hoe meer ademruimte er ontstaat om na te denken en stappen te zetten.

Slachtoffers, plegers — het zijn vaak mensen met prachtige eigenschappen. Mensen die, ondanks alles, sterker zijn dan wij denken. Die kracht zie ik. En die kracht gebruik ik als sleutel om de juiste hulpverlening in te zetten.

Het doorbreken van huiselijk geweld is geen quick fix, het is een proces. Dit werk draag ik met liefde, samen met mijn geweldige team.